Soms zijn er van die momenten dat je denkt: ja, dit is waar ik het voor doe! Hoewel veel mensen mijn eerlijke en gevoelige communicatie niet altijd begrijpen, ga ik meestal stug door in mijn zelfvereerlijking en strijd om de wereld ietsje beter te maken.
Omdat ik ervan overtuigd ben dat als we allemaal vanuit ons hart, het gevoel en onze ware essentie gaan leven, we minder vanuit ons hoofd en angsten leven waardoor minder oordelen en veroordelen.
Zelfvereerlijking: persoonlijke strijd?
We hebben mijns inziens het toppunt van afgescheiden leven en wantrouwen wel bereikt en het is tijd om weer de verbinding met elkaar te gaan zoeken. Meer respect te tonen en tolerant te zijn voor elkaar en elkaars meningen, waardoor we minder hokjes en labels nodig hebben en ook de ‘probleemgevallen’ van nu, zoals ADHD’ers en autisten, ook een plekje krijgen in deze maatschappij.
Zelfvereerlijking: hoe durf jij te kijken?
Je kunt namelijk op twee manieren naar iets kijken, negatief of positief, en dan kies ik er liever voor om deze ‘handicaps’ als onze grootste kracht te gaan gebruiken. Want dat gaat er volgens mij gebeuren als we elkaar leren zien zoals we werkelijk zijn en elkaar daarin ook respecteren in plaats van elkaar te willen overtuigen van andermans waarheid of iemand volstoppen met pillen omdat ze niet voldoen aan de huidige norm van onze maatschappij.
Zelfvereerlijking: pfff…. eenzame strijd?
Maar die strijd is best wel eens eenzaam en regelmatig vraag ik me af waar ik het toch allemaal voor doe als ik toch zo weinig begrepen word. Totdat ik vandaag twee doorgewinterde zakenmannen met een even groot maatschappelijk hart aan de andere kant van de tafel had.
Zelfvereerlijking: verantwoordelijkheid?
Hun bedoeling? Met een app mensen stimuleren om hun mening te geven en hun gevoel te uiten zodat we minder hoeven te leunen op wetenschappelijk onderzoek dat toch alleen maar op feiten is gebaseerd maar niks zegt over onze ervaringen en gevoelens. Door vragen te stellen in plaats van reacties op stellingen te verzamelen en op die manier mensen bewust te maken en weer de verantwoordelijkheid voor hun eigen daden terug in handen te geven.
Zelfvereerlijking: onbetaalbaar!
En laat dat nu net iets zijn waar ik privé heel veel mee bezig ben (tot vervelends aan toe voor sommigen;-)) Op de vraag of ik belangeloos wilde meewerken, omdat er nog geen geld is, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Volmondig zei ik ja. Het eerder gehoorde en hartverwarmende ‘Wat ben jij toch een mooi mens’ was voor mij namelijk al onbetaalbaar…..